امام حسن مجتبی (ع) : هَلاکُ الْمَرْءِ فى ثَلاث: اَلْکِبْرُ، وَالْحِرْصُ، وَالْحَسَدُ ؛ فَالْکِبْرُ هَلاکُ الدّینِ، وَبِهِ لُعِنَ إبْلیسُ وَ الْحِرْصُ عَدُوّ النَّفْسِ، وَبِهِ خَرَجَ آدَمُ مِنَ الْجَنَّةِ. وَالْحَسَدُ رائِدُ السُّوءِ، وَمِنْهُ قَتَلَ قابیلُ هابیلَ.
هلاکت و نابودى هر شخص در سه چیز است: تکبّر، حرص، حسد. تکبّر
سبب نابودى دین و ایمان شخص مى باشد و به وسیله تکبّر شیطان ـ با آن همه
عبادت ملعون گردید. حرص و طمع دشمن شخصیّت انسان است، همان طورى که حضرت
آدم (ع) به وسیله آن از بهشت خارج شد. حسد سبب همه خلاف ها و
زشتى ها است و به همان جهت قابیل برادر خود هابیل را به قتل رساند.
امام حسن مجتبی (ع) : عجِبْتُ لِمَنْ یُفَکِّرُ فى مَأکُولِهِ کَیْفَ لایُفَکِّرُ فى مَعْقُولِهِ، فَیَجْنِبُ بَطْنَهُ ما یُؤْذیهِ، وَیُوَدِّعُ صَدْرَهُ ما یُرْدیهِ.
تعجّب مى کنم از کسى که در فکر خوراک و تغذیه جسم و بدن هست ولى درباره
تغذیه معنوى روحى خود نمى اندیشد، پس از غذاهاى فاسد شده و خراب دورى مى
کند. و عقل و قلب و روح خود را کارى ندارد ـ هر چه و هر مطلب و برنامه اى
به هر شکل و نوعى باشد استفاده مى کند.
امام حسن مجتبی (ع) : وَ اعْمَلْ لِدُنْیاکَ کَأنَّکَ تَعیشُ أبَداً، وَ اعْمَلْ لاِخِرَتِکَ کَأنّکَ تَمُوتُ غدَاً .
در دنیا چنان برنامه ریزى کن مثل آن که مى خواهى همیشه دوام داشته باشى، و نسبت به آخرت به نوعى حرکت و کار کن مثل این که فردا خواهى مُرد
